Anın bir kıymeti yok sen olmayınca. Geçmişe dair her şeyi
silip atmak isterken bir tek seninle olan anlarımı unutmamak için delicesine çabalıyorum.
Şimdi yanımda yoksun ve anın bir kıymeti yok. Ölümden gayrı hiçbir düşünce
paklamıyor beni sen olmayınca. Sensiz bir gelecek de düşleyemediğimden hayalin
de yeri olmuyor hayatımda. Yine de bir gün çıkıp gelme ihtimalinle tutunuyorum
hayata. Sensizlik ne demek bunu bilmiyorsun. Cümle alem duyuyor haykırışlarımı
da bir sen kulak tıkıyorsun. Sen hariç herkes görüyor gözlerimdeki çaresizliği.
Gözler, insanı ele veriyor amansızca. Gizlemeye çalıştığım şu çaresizlik oturuyor
göz yuvarlarıma ve sen hariç bütün insanlık fark ediyor çaresizliğimi. Suratımdaki
kırışıklıklar artıyor gitgide. Epey yaşlandım, görsen çok şaşırırsın. Saçlarıma
ak bile düştü. Seni beklerken oldu tüm bunlar. Buz gibi bir havada herkesin uyuduğu
vakitte balkonda sensizlikten aklını çıldırmış bir vaziyette sigaralarımı birbiriyle
yakmak suretiyle fütursuzca içime çekerken güneşin doğuşuyla olduğum yere
yığılacağım. Soğuğa suç bulup hipotermiden öldü diyecek kimisi, genç yaşında
sigaradan gitti diyecek öbürü. Hatta yıllardır uykusuz gecelerimi karşı
balkonundan seyreden yaşlı kadın uykusuzluktan ölmüş olabileceğim fikrini öne
sürecek. Hakikatte ise ben sensizlikten öldüm. Seni beklerken teslim ettim
ruhumu. Lakin korkma, kimseler bilmeyecek. Ölüm haberim elbet gelecek kulağına.
Son bir şey isteyecek olsam cesedime yaklaşıp bir kez olsun kalbimi dinlemeni
isterdim. Tüm uzuvlarım durmuş olsa da eminim ki o hâlâ seni sayıklıyor olacak.
Ve bu kez duymazdan gelemeyeceksin. Yaşarken söylenemeyen tüm sözleri, soğuk
bir cesedin göğsünde hissedeceksin. Yıllarca içimde büyüttüğüm sevdamı böylece
anlayacaksın.
Senin için ne anlam ifade ediyorum bilmiyorum ama sen benim
dünyamsın. Sen varsın diye dönüyor dünyam ve seninle değişiyor mevsimler. Seninle
uzuyor geceler ve kısalıyor günler. Sana yaklaştıkça mutluluk katsayım artıyor.
Kuzey ya da güney yarım kürede değil, senin yamacında olmak istiyorum sadece.
Benim sana bakan yamaçlarım yaşıyor. Coğrafi terimleri katletmek bir yana
dursun, sahiden benim için ne ifade ettiğini hiçbir zaman idrak edebileceğini
zannetmiyorum ve bu beni yaralıyor.
Olsun. Rüyalarımda gizleyeceğim seni ve kimseler bilmeyecek.
Kalbimin en ücra köşesine saklayacağım seni ve kimseler göremeyecek.
Bekleyeceğim. Eksilmek, ölmek pahasına bekleyeceğim.